Występowanie na terytorium państw tendencji o charakterze odśrodkowym może być postrzegane jako zagrożenie dla stabilności stosunków międzynarodowych. Ukształtowanie mapy politycznej może być realnie zagrożone na skutek rozwoju ideologii narodowych. Własna podmiotowość wszelakich ruchów separatystycznych jest zazwyczaj identyfikowana z pewnym konkretnym terytorium. W przypadku państw o charakterze wielonarodowym ruchy te mogą doprowadzić do poważnej destabilizacji państwa, a w skrajnym przypadku nawet do jego rozpadu. Na skutek rozpadu bloku wschodniego ze Związkiem Radzieckim na czele, doszło do powstania na terytorium europy środkowo – wschodniej wielu konfliktów mających głównie podłoże etniczne. Ruchy te mogą stanowić ogromne źródło zagrożeń dla bezpieczeństwa całego kontynentu. Separatyzmy mające miejsce w Europie Zachodniej pomimo tego, iż prowadzą do destabilizacji na terenie państwa, w którym występują to nie mają tak silnego oddziaływania na całe środowisko międzynarodowe, lecz uznawane są za wewnętrzną sprawę poszczególnych państw. Działania mające na celu powstrzymywanie wzrastania tego typu ruchów, dążą głównie do stworzenia odpowiednich instytucji demokratycznych, które mają zapewniać poszanowanie praw człowieka ze szczególnym uwzględnieniem praw mniejszości. Działania te cechują się respektowaniem wszelakich typów autonomii, sprawiedliwym systemem wyborczym oraz przestrzeganiem zasad prawa międzynarodowego w stosunku do przedstawicieli poszczególnych narodów zamieszkujących terytorium państwa.
Poszczególne ruchy separatystyczne mają odmienne metody działań, strukturę czy cele. Frakcje o umiarkowanym charakterze które akceptują zasady demokracji oraz prawa i negocjują z rządem centralnym mogą wykorzystać otrzymane uprawnienia w celu poszerzenia autonomiczności swojego regionu. Pozostawiają sobie przy tym jednakowoż drobny margines swobody w kwestii ewentualnej zmiany swojej postawy, jeśli uznają to za korzystne. Gdy te działania mają poparcie społeczne, zachodzi możliwość powstania szansy na rozwiązanie problemu separatyzmu. W sytuacji kiedy w sporze uczestniczy frakcja o silnym charakterze radykalnym, która za główny cel swojej działalności stawia sobie oderwanie jakiegoś regionu czy też doprowadzenie do całkowitego rozpadu państwa wtedy wypracowanie kompromisu jest zdecydowanie trudniejsze. Jednakowoż doświadczenie pokazuje że, żadne, nawet najbardziej zmasowane i największe ataki terrorystyczne nie są w stanie przesądzić na korzyść secesji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Ten wpis czeka na Twój komentarz.